عسل خارشتر ۱۴۰۱ مایع شیرینی است که توسط زنبورهای عسل با استفاده از شهد گیاهان گلدار تهیه می شود. حدود 320 نوع مختلف عسل وجود دارد که از نظر رنگ، بو و طعم متفاوت هستند.
عسل بیشتر حاوی قند و همچنین ترکیبی از اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی، آهن، روی و آنتی اکسیدان ها است. عسل علاوه بر استفاده از آن به عنوان یک شیرین کننده طبیعی، به عنوان یک عامل ضد التهاب، آنتی اکسیدان و ضد باکتری نیز استفاده می شود.
مردم معمولاً از عسل به صورت خوراکی برای درمان سرفه و به صورت موضعی برای درمان سوختگی و بهبود زخم استفاده می کنند.
تحقیقات در مورد عسل برای شرایط خاص شامل موارد زیر است:
بیماری قلب و عروقی و آنتی اکسیدان های موجود در عسل ممکن است با کاهش خطر بیماری قلبی مرتبط باشد مطالعات نشان می دهد که عسل اکالیپتوس، عسل مرکبات و عسل لابیاتا می تواند به عنوان یک سرکوب کننده قابل اعتماد سرفه برای برخی از افراد مبتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و سرفه حاد شبانه عمل کند.
بیماری دستگاه گوارش. شواهد نشان می دهد که عسل ممکن است به تسکین شرایط دستگاه گوارش مانند اسهال مرتبط با گاستروانتریت کمک کند. عسل همچنین ممکن است به عنوان بخشی از درمان آبرسانی خوراکی موثر باشد.
مطالعات نشان می دهد که عسل ممکن است فواید ضد افسردگی، ضد تشنج و ضد اضطراب داشته باشد. در برخی از مطالعات، عسل به پیشگیری از اختلالات حافظه کمک می کند.
مراقبت از زخم. نشان داده شده است که استفاده موضعی از عسل درجه پزشکی باعث بهبود زخم، به ویژه در سوختگی ها می شود و نتایج ممکن است متفاوت باشد زیرا هیچ روش استانداردی برای تولید عسل یا تأیید کیفیت آن وجود ندارد.
عسل به طور کلی در بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 1 سال بی خطر است. ممکن است برای درمان سوختگی، سرفه و احتمالاً سایر شرایط مفید باشد.
عسل احتمالاً برای استفاده به عنوان یک شیرین کننده طبیعی، سرکوب کننده سرفه و محصول موضعی برای زخم ها و زخم های جزئی بی خطر است.
عسل می تواند باعث یک بیماری نادر اما جدی دستگاه گوارش شود که در اثر قرار گرفتن در معرض اسپورهای کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می شود. باکتری های حاصل از هاگ ها می توانند در روده نوزاد رشد کرده و تکثیر شوند و سم خطرناکی تولید کنند.
