همانطور که قوری چینی کف پهن می روند، کوچک است، نه خیلی بزرگتر از یک فنجان چای. این از فلز گرانبها نیست، بلکه از برنج با روکش نقره ساخته شده است. و شرایط کامل نیست، زیرا به دلیل سال ها استفاده خراشیده و خراشیده شده است.
هنگامی که این قوری خاص در روز جمعه در حراجی در ساتبی در نیویورک به فروش رفت، هیچ کدام از اینها مهم نبود و به قیمت رکوردشکنی 361000 دلار فروخته شد.
این نه تنها یک رکورد برای یک قوری قرن بیستم است، بلکه برای کارهای طراح آن، ماریان برانت، و برای هر چیزی که در کارگاه های باهاوس، مدرسه هنر و طراحی افسانه ای آلمان در اوایل قرن بیستم ساخته شده است، یک رکورد است.
Bauhaus ممکن است نام مشهوری باشد، اما برانت مطمئناً اینطور نیست نگاه کردن به قوری او دوست داشتنی است، اما شکل الهام گرفته از سازه گرایی آن برای دستیابی به هدف اصلی خود یعنی تولید صنعتی آن بسیار پیچیده بود.
کاملاً عملی نیست. دهانه چای را بدون چکه می ریزد، اما نگه داشتن دسته آن مشکل است.
اگرچه دوست داشتنی است، اما رکوردشکنی قیمت قوری بیشتر به نادر بودن و فتیشیسمی که کلکسیونرها را اغوا می کند و ارزش های حراج را افزایش می دهد.
مرتبط است تا شایستگی آن به عنوان یک شی اما این تا حدودی به این دلیل است که داستان این قوری یا همان طور که رسماً به آن چای‌پاشی مدل شماره MT49 می‌گویند بسیار خاص است.
بیایید با اصول اولیه شروع کنیم. این قوری یکی از چندین نمونه اولیه بود که توسط برانت در زمان دانشجویی و بعداً معلمی در کارگاه فلزی باهاوس طراحی و ساخته شد.
او نمونه اولیه اولیه را در سال 1924 ساخت، اولین سال حضورش در این کارگاه، که سپس توسط سازنده کاریزماتیک مجارستانی لازلو موهولی-ناگی اداره می شد. گمان می‌رود قوری که در روز جمعه فروخته شد، یکی از آخرین‌های این سری باشد و در سال 1927 ساخته شده باشد.
این طرح از سبک سازنده موهولی-ناگی الهام گرفته شده است. می توانید ترکیبات هندسی مشابهی را در کلاژهای او مشاهده کنید.
