پزشکان در مورد هرگونه دستکاری استخوان ها هشدار می دهند – از استفاده از آنها در آزمایش های آشپزی خودداری می کنند، زیرا استخوان ها حاوی اسید هیدروسیانیک هستند که یک سم قوی است. توصیه می شود برای مشکلات کیسه صفرا از میوه خودداری کنید.
شلیل مغان تقریباً به هر شکلی قابل مصرف است. حتی میوه های خشک و پخته نیز خواص مفید خود را حفظ می کنند، اما میوه های تازه بهترین گزینه هستند.
شلیل را می توان به ماست اضافه کرد، با گوشت خورد، به محصولات پخته شده یا دسرهای سرد اضافه کرد. تهیه آب میوه از میوه ها آسان است، زیرا حاوی مقدار زیادی رطوبت هستند. آنها به خوبی با انواع توت ها و سایر میوه ها و همچنین با گوشت سازگار هستند و به جذب سریع آن کمک می کنند.
برای انتخاب یک شلیل خوب، باید تعدادی از تفاوت های ظریف را بدانید. در حدود قرن چهاردهم، نمایندگان تمدن های غربی برای اولین بار این میوه شگفت انگیز را کشف کردند که توسط امپراتوران چین مصرف می شد. به ویژه، آب میوه از میوه ها تهیه می شد و برای بهبود هضم می نوشیدند.
البته چنین چهره های قابل توجهی حتی لازم نبود به نحوه انتخاب بهترین آنها فکر کنند. مشکل انتخاب شلیل در این است که از نظر ظاهری و چشیدن میوه رسیده کاملاً قابل استفاده است، اما این نمونه های انتخاب شده حاوی مفیدترین مواد از جمله ویتامین های C، E، D و همچنین منیزیم و سدیم هستند.
هنگام انتخاب، به میوه های زرد روشن با پر کردن قرمز در طرفین توجه کنید. اگر رنگ صورتی است، پس میوه هنوز نرسیده است. رنگ تیره باید هشدار دهنده باشد – این یک سیگنال واضح از استفاده از نیترات هایی است که برای بدن مضر هستند. افسوس که چنین میوه هایی از کشورهای مختلف از جمله ایتالیا وارد می شود.
شلیل به صورت تازه خورده می شود، آنها به میوه ها و سالادهای سرد با گیاهان اضافه می شوند، به دسرها (کیک، شیرینی، بستنی) اضافه می شوند.
