چه لوله و اتصالات پلی ران یا CPVC را به مس، لوله‌های چدنی به ABS یا لوله‌های گالوانیزه به مس وصل کنید، به اتصالات انتقالی نیاز دارید. در برخی موارد، می توانید این کار را با گرفتن دو آداپتور رزوه ای از مواد مختلف و پیچاندن آنها به یکدیگر انجام دهید.
اما استفاده از آداپتوری که به طور خاص برای جفت کردن آنها ساخته شده است، با فرض اینکه بتوانید یکی را پیدا کنید، اغلب ساده تر است.
آداپتور لغزش پلاستیک به مس: این اتصال دارای رزوه های مسی نر در یک سر و اتصال لغزشی PVC یا CPVC در طرف دیگر است. پس از لحیم کاری آداپتور رزوه ماده به لوله مسی، آداپتور را پیچ کرده و لوله پلاستیکی را به محل اتصال لغزنده بچسبانید.
اتحادیه دی الکتریک: برای جفت کردن مس یا برنج با فولاد گالوانیزه استفاده می شود، واشر عایق آن لوله ها را به صورت الکترواستاتیکی جدا نگه می دارد تا از خوردگی جلوگیری شود. معمولاً هنگام نصب آبگرمکن از یونیون دی الکتریک استفاده می شود.
کوپلینگ چدنی به پلاستیک: این کوپلینگ‌ها به‌عنوان کوپلینگ فرنکو به نام شرکت سازنده اکثر آنها شناخته می‌شوند. آنها از یک استوانه لاستیکی احاطه شده توسط یک غلاف فولادی ضد زنگ و دو یا چند گیره لوله رزوه دار که با یک پیچ گوشتی سفت شده اند تشکیل شده اند.
با وجود تمام اندازه‌ها و مواد مختلف لوله، همه چیز ممکن است گیج‌کننده شود. اتصالات خطوط آب با اتصالات خطوط فاضلاب و فاضلاب متفاوت است.
جای تعجب نیست که لوله کش های حرفه ای بدون کامیون پر از یراق آلات جایی نمی روند. این کمد جادویی آنهاست که به آنها اجازه می دهد تا نصب و تعمیر را بسیار کارآمدتر از آماتورهایی مانند من انجام دهند.
چدن یک ماده رایج برای لوله های تخلیه در نیمه اول قرن بیستم بود. آنها معمولاً با کوپلرهایی متصل می شوند که دارای واشرهای لاستیکی هستند که با روکش فولادی ضد زنگ احاطه شده اند.
این روزها بیشتر زهکش ها با پلاستیک PVC یا ABS ساخته می شوند. اتصالات تخلیه پلاستیکی معمولاً چسبانده می‌شوند، اما آنهایی که ممکن است نیاز باشد به طور موقت جدا شوند، مانند شاخه‌های تمیزکننده، رزوه‌دار هستند.
