نخل خرما، درختی از خانواده خرما که به دلیل میوه‌های خوراکی شیرین کشت می‌شود. نشیره خرما مینو از دورترین دوران باستان ارزشمند بوده و ممکن است در عراق کنونی منشا گرفته باشد.
این میوه غذای اصلی و منبع اصلی ثروت در بیابان های قابل آبیاری شمال آفریقا و خاورمیانه بوده است. مبلغان اسپانیایی این درخت را در قرن 18 و اوایل قرن 19 به دنیای جدید بردند.
نخل خرما در جزایر قناری، شمال آفریقا، خاورمیانه، پاکستان، هند، مکزیک و ایالت کالیفرنیا در ایالات متحده رشد می کند.
خرما ماندگاری طولانی دارد و بسیاری از انواع آن از جمله دگلت نور معمولی اغلب به صورت خشک و فرآوری شده فروخته می شود.
میوه خشک بیش از 50 درصد وزنی قند دارد و هر کدام حدود 2 درصد پروتئین، چربی و مواد معدنی دارد. انواع دیگر خرما مانند مدجول به عنوان محصول تازه مصرف می شود و با افزایش سن به تدریج چروک و چروک می شود.
ارتفاع نخل خرما حدود 23 متر است ساقه آن، که به شدت با شاخه های هرس شده پایه برگ های قدیمی مشخص شده است، به تاجی از برگ های برازنده، درخشان و پینه دار به طول حدود 5 متر ختم می شود.
سنبله های گل از بغل برگ هایی که سال قبل بیرون آمده اند منشعب می شوند. گلهای نر و ماده بر روی گیاهان مجزا دیده می شوند. در زیر کشت، گلهای ماده به طور مصنوعی گرده افشانی می شوند.
خرما میوه ای یک دانه یا دروپه است که معمولاً مستطیل است اما از نظر شکل، اندازه، رنگ، کیفیت و قوام گوشت با توجه به شرایط کشت و تنوع بسیار متفاوت است. بیش از 1000 خرما ممکن است روی یک دسته منفرد با وزن 8 کیلوگرم یا بیشتر ظاهر شود.
